Uit een van mijn boeken over Mexico kijkt Calacmul, een oude Maya-stad, verdwaald in een biosfeerreservaat op de grens met Guatemala, me elke dag aan. Het is onmogelijk om het niet te onthouden, want het is de meest verbazingwekkende, rustgevende en tegelijkertijd suggestieve van een avontuurlijke geest van de oude Maya-stad, die ik tijdens onze reis naar Mexico heb mogen bezoeken. Ik nodig je uit voor een wandeling door deze geweldige plek!
Het slangenkoninkrijk Calakmul bloeide tussen 200 en 700 na Christus en was een machtige rivaal van Tikal. Nu is deze gigantische stad een plek geworden waar vrede leeft. Een paar piramides steken nog steeds boven de bomen uit, maar worden stilaan verslonden door de selva. Tegenwoordig is het uitgestrekte gebied de thuisbasis van brulapen en schuwe kalkoenen, die grappig het struikgewas in vluchten. Jaguars, poema's, ocelots leven hier ook, maar die laten zich natuurlijk niet zien, maar kijken alleen toe vanuit de struiken.
Calakmul ligt ver van de habitats van toeristen, dus het wordt niet geconfronteerd met het trieste lot van Chichen Itza en andere Maya-steden, die attracties zijn geworden en hun schoonheid en authenticiteit al lang hebben verloren. Van Cancun naar Calakmul, bijna 600 km langs de snelweg, en dan nog eens 60 km door het reservaat.
Een smalle weg leidt van de snelweg naar de verloren Maya-stad door dicht struikgewas, een meerdere kilometers lange eenrichtingstunnel langs de gereserveerde selva. Als je bent binnengegaan, ga dan helemaal naar het einde. Er is geen enkele tak, en op sommige plaatsen sluit de selva zich er bijna overheen, en op sommige plaatsen laat hij zijn tentakelranken los, in een poging zijn territorium terug te krijgen. Vanuit de afgesloten ruimte en het besef dat er alleen maar een zee van bos omheen is, kan zelfs een beetje verstikkende claustrofobie worden opgevangen.
Calakmul is zo groot dat de kans om andere toeristen te ontmoeten bijna nul is. Als je onder de indruk bent van de Maya-piramides, breng dan zoveel mogelijk tijd door op Calakmul. Het complex is groot, klimmen en verkennen, zoals Indiana Jones en Lara Croft, is bijna nergens verboden. Persoonlijk ontbrak het ons aan drie uur om de stad te verkennen.
Je kunt op twee manieren door de stad gaan: ofwel haast je je onmiddellijk naar de mooiste en meest grandioze, of begin klein en laat het zoete als toetje. We hebben de tweede weg gekozen.
Bijna de hele weg werden we vergezeld door de aandachtige blik van de apen, die ons nieuwsgierig volgden en zelfs poseerden.
En toen hoorden we verschrikkelijk leeuwengebrul en gebrul door de jungle. Vorst op de huid! Het was alsof we plotseling in een BBC-documentaire werden getransporteerd. Deze vreselijke geluiden worden gemaakt door brulapen. Er zitten er veel in de bomen, soms zijn ze heel dichtbij!
We dwaalden lange tijd rond in Calakmul: we keken naar steles en tekeningen, keken in kamers en binnenplaatsen. Overal liggen placers van bemoste stenen en half versleten trappen, vernietigde voormalige pracht van paleizen en tempels.
